What a joy is my day         what a joy

when Karl-Waters sings

lambs of the crying out of dizziness

make an Ascent

and a slant woman flatten a rope on the Globe

what a joy is today       at least just today

Karl-Waters makes a lift from the corners

and at the madhouse some alms cookies

the crying pushes towards conjectoral hands      dizzy hands

Guernika!       someday a woman raised a rope

Guernika!       paper ! the latst  news

Guernika!       Karl Waters escapes this on top of the hands

there is a rope over the Globe       in black

and a woman comes back from Guernika

what a joy is my day      what a joy

What?

What a war it is when the earth looks at “what”

The trumpet is playing like the ashes remaining from the old wars

On the ruined magnificent chateaux

And it remains from the “it is war”

                                             Like ever

Her ringlets rise from the petrol tubes   from the rivers ruined by the colors of war

And fixes to a gaze from behind which gazes in to the labyrinth of tubes

It remains from the “it is war” and goes on towards falling

A big bomb stands above and doubts to fall

It is a doubting bomb, it slips from her ringlets falls between the petrol tubes

The world’s violence rests coldly on her shoulders

From the tubes rising from her ringlets

Falls the “it is war”, falls the missed legs

The eyes loosened from the skulls

The earth is like ever between her ringlets

What a war it is like ever!

And the falling is falling from her ringlets

It is falling to say “what?”

چه؟

چقدر جنگ است وقتی زمین نگاه می کند برای چه

شیپور پخش می شود مثل خاکستری که از جنگ های قدیم

بر کاخ های ویران باشکوه

و از ( جنگ است ) می ماند

                           شبیه همه

از لوله های نفت بلند می شود گیسوش    از ترعه های فروپاشیده از رنگ های جنگ

و بند می شود به نگاهی از دور که می نگاهد لوله ها را پیچ در پیچ

از ( جنگ است ) می ماند و می رود تا سقوط

بمبی بزرگ ، ایستاده آن بالا مردد است که بیافتد

بمب مردد است می لغزد از گیسوش می افتد بین لوله های نفت

بر شانه هاش غوغای این جهان همه آرام و سرد ریشه دواندست

از لوله های بلند شده از گیسوش

( جنگ است ) می بارد پاهای قطع شده می بارد

چشمان بیرون آمده از کاسه های سر

زمین مثل همه است از بین گیسوهاش

جنگ است چقدر شبیه همه

و سقوط سقوط می کند از گیسوش

سقوط می کند که بگوید چه؟

Beyond the lines, beyond

Your voice is lost

Beyond the interrupting lines

And you are walking through the jangle of jangles

Your voice    how    far away

Doesn’t reach the ears of statue that is me

The "battle of your voice to my ears" plashes

How    far away

And cables store the lines more and more

I cross the voice streams

To reach a lost lake in the jangle of jangles

Cuckoo signs untimely, the jangle signs

The jangle is interrupting and "koo? Koo?"1

Where is your voice, your breathing 

And that embrace being warmed with you

Signs the cuckoo

Here your voice is brought out of lines

Beyond all the conversation in the world

It is lost

It is found

It scats

It signs

Reaches to the ears of statue that is me

1 Koo in Persian has dual meaning its first meaning is the sound of cuckoo and the second one is "Where is?"

از سیم ها ها

صدایت

گمشده ای است

پشت سیم های روی هم افتاده

و راه می روی در جنگل جنگل   صدایت    ها    از آن سوتر

نمی آید برسد به گوش های مجسمه ای که منم

نبرد صدای تو با گوش های من است که می بارد    ها    از آن سوتر

و انبار می کنند و سیم ها خط ها را مدام روی هم مدام تر

می گذرم از جوی های صدا تا برکه ای گمشده در جنگل جنگل

کوکوی بی گاه می خواند جنگل می خواند جنگل روی هم افتاده و کو کو

کجاست آن صدات ، نفس هات و آغوشی که گرم می شد می خواند کو کو

اینجا صدات پشت تمام حرف های جهان بیرون زده از سیم ها ها

گمشده است

پیدا شده است

گم می شود

می خواند

می رسد به گوش های مجسمه ای که منم

آويخته از درخت هاي معبد بابل

سرانجام به هيات چندين هزار سالگي ام

فرود خواهم آمد

وارونه از برج هاي چغازنبيل

و چيزي در من است كه زبان را

به كنگره هاي برج پرتاب مي كند

اين روشن است كه مرا بر خواهيد كشيد

به شمايل پيري

آويخته از درخت هاي معبد بابل

آتن در من طلوع خواهد كرد     و پاريس     و پاسارگاد

و زبان هاي بيشمار

تكه پاره ام كنيد

هر تكه ام به هيات واژه دور چشم هاي شما تاب مي خورد

قهقهه در من است

و رويش زبان در آن سوي پلوتون

و گله هاي آرتميس

و طغيان واژه هاي جدا از سر

اين ها همه در من است

و من به هيات چندين هزار سالگي ام

از باكره هاي نقش بسته به ديوار معابد

تا سايه هاي جدا شده از رايانه هاي شما

پرتاب خواهم شد

و پرتاب شدگي در من است

بپرسيد

از آينده بپرسيد

به زبان مردم بابل جواب خواهم داد

به راست راست

اول از آلبوكرك

بعد كمي به  راست راست

تركيده پنج گوشه از غرب

تركش از گربه تا شمال قندهار

اين شمال   شما    از شرق

نگفتن از  شما

لام تا كام

و به جاي صليب فقط البوكرك مي خورده از اول

البوكرك مي خورده از گمبرون

اول كه نه انگار از همان بعد

امابعد

انگار شبيه راست بوده

سمرقند از راست

از   از   گمبرون

راست راست رفته تا هشتم

روايت صليب

شما لام    از شرق صليب   لام تا كام

و زخم مي شده انگار البوكرك

از تركش پنج گوشه

قاچ مي خورده از همان وسط

به راست راست

و گربه از صليب صليب خورده

زخم خورده

و شبيه نشده به شمال

از همان روز اول يا كه بعد

اما بعد

كمي خوابيده راست

فراموش كرده از لام

به كام شما و شمال از راست

البوكرك بوده يا شده

و نصف كرده گربه را

شراع كشيده از  صليب

سرخ سرخ بوده

و از همان اول صليب بوده

كه لام تا كام انگار به راست

اما بعد     اما حالاي قندهار

قاچ مي زده گربه مي زند سرخ

سرخ سرخ

شرق از پنج گوشه     سرخ

راست مي زند

و البوكرك از شمال

تركيده پنج گوشه يا پنج گاه

مي زند به راست راست

از همان اول اول يا كه بعد

تعبير

آن سوي دريچه ها ايستاده اند

و رويا هامان را

با خود مي برند

دريچه اي مي گشايند

به خلوت خواب هامان

سيب را

و حوا را

مي چينند

در گنجه مي گذارند

و خواب هامان

ديگر تعبير نمي شوند